Buzeqeshja e Klodianit – Aferdita Satka

Dhuroni donacionin tuaj per mirembajtjen e portalit dhe per promovimin e poetit tuaj të preferuar.

E dhimbshme tek dëgjon , që djalin e pafajshëm
Një polic qelloi.
Si mundet vallë, ta kete bêrë
Këtë gjëmê të shemtuar?!

Atij, që rendin dhe jetët tona i besojmë
Tani, prej tyre, vehten
Duhet të ruajmë!!

Ndoshta , gjumë , nuk kishte atë natë
E për pakêz ajêr, ashtu i vetem doli,
Ç’njerêzire dhe makabre êshtë , të dëgjosh ,
Që jetên , pa asnjë shkak
Nje ” mbrojtës jete”, atij
ja mori.

Lotët dhe dhimbja për kêtê djale, kurrë nuk kanë pêr të pushuar
Nê sytë e të gjithêve, Ai,do të kujtohet
Djali , që dinte aq bukur të buzëqeshte,
Por e qëlluan, për ” dy hurma, që mbante në duar”