Dhjetori – Hyrije Jusufi
DHJETORI
Sa herë mbështillem në kujtimin tim
Ngjyrat e shpirtit frymojnë bëhen lule
Dashurinë e gjallë shtrijnë në shuplakë
Qiellit fluturim , valëve detit prore
Në këtë natë të vonë m’freskon kjo gotë verë
Me kujtimin e gjallë e vetme s ‘do jem
Sonte e pikërisht sonte dua t’ndihem femër
Malkoj hapin tënd në derën pa emër
Këtë natë si je tretur shi i shpirtit tim
Në borën e parë dua të mbështillem
T’ja them këngës t’dukem komplet si e marrë
Sonte më vjen hije , zë si një vegim
Të lutem më dëgjo kësaj nate epsh plot
Kam nuhatë erë tënden , squllur jastëkun lotë …
valixhe me franga mbështrellur me emrin tim
Del merri para dere ti s’jell lumi Sihl
Nuk e ditëka njeriu
Si humb e çfarë të pret
Prapë dhjetori në prag
Vjen në stilin e vet
Ardhtë i bardhë ky muaj
E mos pastë mbarim
Lutem për mbarësi e t’bukur fillim !
Hyrije Jusufi