O njeri… – Sofia Bonjako
O njeri..
Ti qe ankohesh,dite e nate
Se te mungojne,shum gjera nga jeta
Ti qe nuk kenaqesh,sa te kesh
Sa me shum te kesh,aq me teper kerkon
Ne cdo moment,i pangopur tregon
Derman,nuk gjen gjekundi
Nuk ndalon,gjekundi
Nderton,e nderton,e pafund
Sikur do hash pes jete,a me shum
Por harron se,po nuk gezove ato qe nderton
U mundove kote,se gje s’fiton
Se,me vetdije ndertove
Me vetdije,nuk gezove
Kush morri muret me vete
Ti marresh edhe ti?
Kush morri pasurine e ndertuar
Qe vuajte ti?
Mos vall,denon veten sa jeton
E ne oret e fundit te jetes,fillon e kujton
Atehere nuk mundesh,edhe te duash
Te hash,cfare depozitove gjith jeten tende
Prandaj themi shum here
Ta kisha atehere,kete mendje
Bej nje komande te sakte
Jetohe ne maksimum,edhe me pake
Ka menyra plote te jetosh
Vec se dhjet perqin,fundin te mendosh
Aq sa duhen,ti kesh per pleqeri
Se eshte nje fund,qe asnje nuk di
Doren,te mos shtrish diku te detyrosh
Pa komanden tende,ska pleqeri
Se aty do gjykohesh,rende
Kohen e kaluar qe ti,u robite
Asnje se mban mende…
Sofia Bonjako..17..12..2020..Vlore…