Bora e parë – Desa Dautovic

Dhuroni donacionin tuaj per mirembajtjen e portalit dhe per promovimin e poetit tuaj të preferuar.

BORA E PARË

Ra bora e parë, ai tronditi gjithçka,
dhe degët plot me shkëlqim inja
në të bardhë këtë mëngjes..

Më prek me një shikim, shkri gjithçka
ftohtë dhe lëre ngrohtësinë e shpirtit të dridhet
nga prekja e bardhë, si një violinë…

Shikoni gri dhe kurvar por, është gjithmonë kështu
bukur, ndërsa flakët po lagin shtigjet dhe dëgjon
Hapi tingëllon në trotuarin e ngrirë…

Teksa eci, dëgjoj çelësin e violinës,
si të ul kordat e mia në ngrirë
gishtërinjtë, dhe humbet në gjurmët e të bardhëve…

Duke ecur, duke u larguar dhe duke u kthyer, po brenda
dhomë e ngrohtë, afër oxhakut, duke më ngrohur duart
Dhe duke dëgjuar violinën elbi digjet
në xixat e fundit të vaksinave të djegura…

Desa Dautovic
Beogradi në Beograd
10.01.2021.