Tingujt e nje violine – Tomor Buzi
TINGUJT E NJE VIOLINE
Nisa te ecja nëpër natën me shi,
Rugicës së vjetër, vinin tinguj violine,
Në heshtje mendova mos ishin magji,
Keta tinguj sonte, në rugicën time ?
Tingujt po thyenin heshtjen e natës,
Duke trokitur përzier me pikat e shiut,
Ndalova, si në ëndërr ndieva mbi çadër,
Trokitjen, brënda shpirtit të kurbetçiut !
Zhurmat e tjera, ndalën, heshtën,
Tingujt po degjoja i përhumbur,
Aty, nën pikat e shiut pa reshtur,
Në imazhin e një bote të përgjumur !
Se di sa qendrova ashtu, i shtangur,
Nën shiun qe binte pa pushim ,
Era lodronte, mbi supin tim të lagur,
Tingujt futeshin thell, në shpirtin tim!
U nisa të ecja nëpër natën me shi ,
Rugicës së mbushur me tinguj violine,
Shiu vazhdonte me të njëjtën simfoni,
Si një kontrabas i largët i botës sime !
Ngadal tingujt po shuheshin në heshtje,
Ashtu si simfonia e shiut mbi çadër,
Si në ëndërr, më kaploi një buzëqeshje,
Për një tjetër melodi, në atdheun e largët!
Vazhdova të ecja, nën trokitje hapash,
Buzëqeshja ime ishte kthyer në simfoni,
Melodia humbiste nën tinguj të largët ,
Përzier me psherëtimën time, si kurbetçi !
Ndala përpara shtëpis, si ‘qeraxhiu i Grebenes’
Hodha sytë tutje hapsirës, mbuluar me re të zeza,
Një yll që kisha bër ‘shok’, ndriçoi portën e teneqes..,
Duke më sjell tinguj të tjer, kurbetlinjës ndër breza !
Trokitën hapat mbi pragun e that,
Tingujt ishin shuar tutje errësirës,
Kërcitja e derës, solli tjetër mall nga larg,
Si një melodi tjetër, mes shpirtit dhe dëshirës !
Tomi Buzi. 08.01.2021.
Albania.