Malli qe vjen nga larg – Vladimir Danaj
MALLI QE VJEN NGA LARG
Vanë shum vite pa të parë ,
I shtrenjti fshati dhe vatani imë ,
Rrënjët e tua pothuaj jan tharë ,
Vuan vëndlindja për njerzit dhe rininë .
I larguar jam nga toka ime ,
Shum vite kam që s’të shikoj ty ,
Malli mëka marr për avllin tim ,
Kujtoj vegjëlinë kur isha fëmi .
Fëmi u largova e s’do më njohësh ,
Me flokë të bardh mbuluar rinia ,
Do ç’uditesh kur të më shohësh ,
Ballin me rrudhat nga largësia .
Do shkojë atje por asgjë nuk do gjej ,
Veçë shtëpisë që tani është rrëzuar ,
Të gjitha arrët dhe qërshit jan tharë ,
Ç’do gjë që shikon syri e rrafshuar .
E , kur të kthehem në truallin tim ,
Më lini të qetë ti derdh këta lotë ,
Të ndez një qiri te varri i njerze të mi ,
Të shuaj këtë dhimbje dhe dashuri .
Do bredh në baçe si atëhere fëmi ,
E do bërtas , le të dëgjoj dynjaja ,
Ku atje ku linda nuk të përbuz njeri ,
Se atje vlen fjala dhe emëri njeri .
Vladimir Danaj 13/01/2021