Iku Rinia – Vladimir Danaj
- Iku Rinia *
••••••••••••••••••••••••••
Do shkruaj sot për Rininë ,
Që s’kam qën,ky që jam sot ,
Ato ditë që më kanë ikur ,
I kujtoj e qajë me lot .
Moj rinia ime e bukur ,
Që s’do kthehesh më pas ,
Kur fluturoja si Pëllumb ,
Sa shpejtë ika e të lashë .
Iktin vitet pa u kuptuar ,
S’më ikën pamja nga sytë ,
Në cdo hap të jetës time ,
Në mëndje të kam cdo ditë .
Tani me penë duke shkruar ,
I vura syzet në sy ,
Ike shpejt moj e uruar ,
Sa shpejt erdhe ti pleqëri .
Ato vite që s’harrohen ,
Më parë c’të kujtoj se di ,
Njëri tjetrin respektonim ,
Duheshim ne si vllezëri .
Tani që afroj të pezjetat ,
Ti ma dhe shënjën e parë ,
Më dridhen duar e këmbë ,
Më nxore thinjën e bardhë .
Ti o zot që na ke bërë ,
Pse s’mendove pak më gjatë ,
Të jetonte bota e tërë ,
Asnjë mos të bëhej plakë.
Të isha unë vetë si Zoti ,
Të kisha një gjë në dorë ,
Dhe shkopin magjik të kisha ,
Jetën ta bëja shumë të gjat .
Të jetojë cdo gjë mbi tokë ,
Të jetojë cdo gjë e gjallë ,
Të jetojë për jetë e motë ,
Vite dhe shekuj me rradhë .
E di që është e pamundur ,
Kjo më duket si përrallë ,
Do më thoni u çëmënda ,
Që po shkruaj nga këto fjalë .
Po e mbyll ktë të shkruar ,
Me sytë të mbushur nga loti ,
Gëzofshim të gjithë e rrofshi ,
Aq sa e ka shkruar i madhi Zot .
Vladimir Danaj 15/01/2021