Vetvetja zhgenjim – Bedri Hoxha

Dhuroni donacionin tuaj per mirembajtjen e portalit dhe per promovimin e poetit tuaj të preferuar.

Vetvetja zhgenjim
E dhurova vetveten.
Flladi i dashurise ta marr,
ne qiellin e shtate jetuam,
u dogja ne puthjet e perveluara!
Vetbesimi ,me leshoi ,
Qielli u grise,rrezohem
Si xham u thermova ,
ne qindra cikla te vogla,
Nje cope shpirt me m’beti ne dhembe,
Coprat ngjitur me mira plage,
Tashme nje xham i thyer ,
lene menjeane.
Ngrica ,te ftohti,vetmia
Flejne mbi mua.
Tashme xham i thyer,me mijra plage
Shemtire,bukuria u kthy ne nostalgji ,
sedi a do vij maji,apo pranvere,
Me shpresa jete,
dikujt do ti vleje.
Ndoshta ne pritje , i vetmuar,
pluhuri i vdekjes mbuluar,
por buzet do ti le jashte
ti puthesh sa here je permalluar!
Zemren ta kam dhene,,
Po te le shpirtin tim,
une s’mundem me,
Vetvetja jam zhgenjim!