Vendlindjes – Vladimir Danaj
- VENDLINDJES *
Kudo që shkova e ku ndënja ,
Në gjithë botën rreth e rrotullë ,
Nuk më ngrohu , asgjë në zemër ,
Asgjë s`më bëhej e ëmbël .
Në ëndërr shihja shtëpin ,
Shihja rrugën e lagjes time ,
Më kujtohen gurët në arë ,
Balëta që shkelte këmba ime .
Më kujtohen lojrat e fëmirisë ,
Më kujtohen këshillat e nënës ,
Nuk mund të harrojë ditët shkollore ,
Nuk mund të harrojë fëmijërinë e shokët .
Nuk harroj dot lumin e gurrës ,
Si gjarpër në rrugën e vet shekullorë ,
Si të harroja bukuritë e Progonatit ,
I cili si vigan në maj të malit qëndron .
Vallë a’mund të harroj malin e thatë ,
Shullorin , Bohotinën ku fëmijë lozja i gëzuar ,
Nuk mund të harroj kohën kur kullosënim bagëtinë ,
Kur mblidhnim kulpër e nena , c’do mbrëmje që na vinë .
S’harroi dot shokët e mi që u rritëm bashkë ,
Shoku më i madh tentoja të jemë shëmbull për ta ,
Sa herë më rrjedhin lot kur më kujtohen ndarjet ,
Kur u rritëm e secili nisi rrugen e jetës për shtegëtim .
I lutem Zotit ti mbarojë këto dhimbje ,
Dhimbje që janë të pashlyeshme në zemër ,
Por prap mendoj se kjo sot është jeta reale ,
E njeriut në botë dhe në jetën Shqipëtare .
VLADIMIR DANAJ 06/02/2021