Le te shpresoj – Kozma Ziou
Le te shpresoj
Mbajtem shpresa kot prej shtetit,
C’mund te presesh nga nje manastir
Morem maleve dhe permes detit,
Te mbi jetojme si njerez te lire.
Morem krahet e nje endre, ja bem fora
— donse ishte rruga erresire kudo……
C’mund te prisnim nga qeverri me horra
I thame mendjes sone , ik e shpeto !!!
Evropa nje lope e eger, na tregoi brire.
Gjinjet e saj me qumesht plot e per plot.
Ne si gica te uriur ia thithem me pahir
— as nuk pyetem fare, c’fare do na thote…..
Rruga jone e gjate, neper dyer te botes,
Brez pas brezi besoj, s’do kete kthim.
Se qeni ku ha buke, leh perpara portes,
Prej frike te urise, drejt henes ze e ulerin.
Tridhjet vjet shkuan e vane, pa ndryshim.
Qeverite vene e vine ne Tirane jane njesoj.
Per vete vjedhin, varferojne ekonomine.
Shqiptari si zog i trembur do mergoj.
Poezine po e mbylle dhe nuk kam shprese.
Ligesia, kuseria e tradhetia po mbreterojne.
Nuk shoh njerez lidera te jene me bese,
Te ven gjoksin te keqes dhe ta ndryshojne.
Ne prej frike shpikem zotin, te na shpetoj’
Nga gjithe te keqet qe fenomenet, na sjellin
Per popullin e thjeshte , le te shpresoj
Se Shqiperia do behet zonje e mike me diellin.
KZAthine26121473