Në mërgim – Fatmira Lazaj Milori
Në mërgim
E cel diten si gonxhja trëndafilin ,
Aromë mirësie dua të jap ,
Edhe pse larg nga të gjithë Ju ,
Mëndja shkon , troket në çdo prak!
Me heshtjen qesh , me heshtjen flas ,
Shëndetshëm zbret një pikë lot’…
hone krijuar në rrugën e gjatë ….
ujvara zogjsh ‘ nëpër botë …..,
E derdh lotin për një endacak ,
Kryqëzime rrugësh , pa ditë pa natë ,
Më shpon dhimbja që s’ka një pjatë,
Hesht’e ngulur , në kalanë e lashtë !
Vijnë kujtimet nëpër rrugë nate ,
Bozhuret , në qafë të vajzërisë ,
qershia …..buzët njomur ,
Ftoi përcjell ….aromën e mirësisë!!!
Jam e prerë, kur veten s’gjej ,…
Por gjej mënyrë …..ëmbël ta them,
Në transformim ……por jo në ikje ….,
E vërteta …..veten gjen !
Se dimë ku emri ynë do shkruhet ,
Në një lis , a bli të çelë ,
Ndofta ….në një gjeth ‘ rigoni ,
A mbështjellë , në ndonjë ferrë!
Lule ëndrash …..me dashuri ,
Ta bëjmë tufë …..me aromë,
Ngado të celi male fushë ,
Më njerëzore ….jeta jonë!
Kur fjala del ikën si era ,
Peshon rëndë , e të bën copë,
Guri hedhur , zëmrën thyer ,
Sa e ashpër është kjo botë!
Kur i ëmbël , është nektari ,
Aromë lulesh ,mbjell në shpirt ,
E paqta fjalë , bora në male
rrëzë shkëmbi , lule mbirë !
Fatmira Milori
Philadelphia
1/23/2019 U.S.A