Malli i kurbetqarit – Qatip Celaj
Malli i kurbetqarit
Vijë nga kurbeti
Është ditë e mbarë
Kam dalë me makinë
Fshatrave me radhë
Çtu them i varfri
ndjej dashuri
Qoftë për natyrën
Dhe njerzit e mij
Ikën makina
Avash avash
Shikoj dhe fshatin
Kur ika, qysh e lashë
Qysh e lashë kur ika
Me kokë të prerë
S’më harrohet nëna
Kur më ka përcjellë
Qau e shkreta:
Qau me lotë
Do të ikësh më tha:
Po s’do vish më dotë
Ika:. Ika!, Si shumë të tjerë
Në ditët e para
Ndihesha i prerë
Kaluan pesë ditë
Kaloi një vitë
Kaluan pesë vjetë kaloi një jetë
Me flokë të zeza
Isha kur ika
Me flokë të bardha
U katandisa
Ikën makina
Aashë avashë
Një moshatarin tim
Shikoj në një qafë
Në qafë të bregut
Me dhën kishte dalë
Të shikonte njerëz
Kishte shumë mallë
Ah kurbet
I Shari kurbet
I ndoqe njerzit
Nga vëndi i vetë
Makina ndaloi
Ashtu vetiu
Nuk e kuptova
As unë i ziu
Shikoj njeriun
Rri dhe shikoj
Me kujtesën t’ime
Luftën e filloj
Ai bir fshati
Me ngulm më shikoi
Kish ndryshuar fytyra
Po emrin ma kujtoj
Më foli i pari
Filloi të qeshë
Do t’i flasë tha
Pa dhe ai të mos jetë
E mori guximin
Dhe foli i pari
Kishte tridhjetë vjetë
E kishte marrë malli
U ulëm aty
E ndënjëm pakë
Të qajmë hallet
Se jetonim largë
Bënim muhabete
Të malluar të dy
Gjithë vëndit vërdallë
I vija me sy
Me sy i vija
Arave me radhë
Përpara syve
Na Vjenë një plakë
M’u hodh në qafë
Plaka e malluar
Dhe djemtë e sajë
Në kurbet kanë shkuar
Fillojë plaka
Të bëjë muhabete
Më puthte me mallë
Kujtonte dhe djemtë
E pyes dhe unë
Dhe unë i malluar
Një nga një për djemtë
Se ku kishin shkuar
E shkreta plakë
Llafosej me lotë
Të shante kurbetin
E se shante kotë
Ai madhi
Është në Amerikë
Ai i vogli
Se di nga ka ikë
Edhe i mesmi
Iku me të tjerë
Përtej oqeanit
Australi është hedhë
Ç’ti thosha plakës
Që priste për ditë
Sa makina shkonin
E hidhte sytë
Sa do rroj më tha:
Dhe unë e shkreta
Djemtë kanë ikur
M’u mërzit dhe jeta
Jetë jetë
O moj jetë
Na i more njërzit
O i nëmuri kurbet