Një jetë emigrant – Qatip Celaj
Një jetë emigrant
Një jetë emigrat
Largë vëndit tim
Unë ika për pak
Mbeta në mërgim
Një jetë emigrant
Në vënd të huaj
Bëj punë të rënda
Ika të mos vuaj
Ika të mos vuaj
Vuajtjet smbarojnë
Nuk mbarojnë fare
Deri sa të rrojmë
Themi kalimera
E kemi bezdi
Se gjuha jonë
E ëmbël Floriii
Fëmijtë tanë
Këtu u mësuam
Na duken të huaj
Edhe kur luajnë
Kur marrin inate
S’na llafosen shqip
Edhe ne patriakalët
I shajmë ndonjë çikë
Shikojmë vendasit
Kanë shumë pasuri
Në mënyrë të natyrshme
Ne kemi zili
Por shtë bëjmë neve
Dotë si arrimë
Pasuritë dhe rrënjët
Janë në vëndin tim
Pasuritë dhe rrënjët
Rrinë dhe flënë gjumë
Presin e presin
Sa të vete unë
Presin e presin
Vajtën shumë vjetë
Rrimë e dhe shajmë
Të poshtërim kurbet