Zinxhiri i kohës – Zoica Gjolla Popi
Poezi
Titulli: Zinxhiri i kohës
Autore : Zoica Gjolla Popi
30 Gusht ora 22 ‘30
Albania
Poezi
Zinxhiri i kohës
Merri furtunë me vehte
shtyji sa të duash
retë gri të errët
në blu akoma më të errta.
Për të shkulur nga truri
mendimin
e lodhur të cfilitur
në rrënjën e tij
por që s’do të ndalet.
Netët i bën të mos flenë
e pse gogësijnë
ditët i bën të nxehen
në kërcitje dhëmbësh
që akoma dëgjohen.
Në kafshimin e buzës
për të mos nxjerrë
sikur e padashur
zërin e pyetjes
ç’farë na u bë?
Mos u mërzit
ngushëllimi ulëret
në urtësinë e tij
dale ku shkoni?
Duke treguar
me gisht horizontin
nuk është fundi i botës!
Për çudi të të gjithëve
zëri kthehet në kumbime
në kumbim të pangjashëm
me çmendurine e tij.
Çmësojeni!
Atë të jetojë për vehte
se deri tani kjo botë e marrë
është dashuruar me të tjerët
me fuqinë në formën urdhërore
ti……..ju…… ata
Varg i pakëputur
në zinxhirin e kohës.