Era loz me gjethet – Rrahim Billa
Era loz me gjethet
Endem nëpër qiell e ndër yje
Zemra më thotë: – jo , s’do të ndalem
S’dua kohë t’ humbas , unë , asnjë fije
Ëndrrës gjer në fund , dua t’i falem
Një ëndëërr e shkurtër , qënka jeta
Shumë e bukur , por pakëz e trishtuar
Kërkova të bukurën , si qiri u treta
Po afrohet çasti , për t’u zgjuar
Shumë shkëlqim prej yjeve , do të marr
Dhe një këngë të bukur , si pranverë
Pa shpërblim për njerëzit , do t’i fal
Që njerëzit në shpirt t’i kenë përherë
Se jeta ngjasoka , me një udhëtim
Plot të papritura , luftë e vështirësi
Dua dritën mbledhur , n’shpirtin tim
Falas ta shpërndajë , për çdo njeri
Dua që ëndrrën , ta shoh gjer në fund
Dhe e quaj vehten me shumë fat
Ndodh që dikush vjen e fort të shkund
Ëndrrën të këput e nuk e zgjat
Endem nëpër qiell e ndër yje
Zemra më thotë: – jo , s’do të ndalem
Era loz me gjethet nëpër pyje
Ndoshta një ditë diellit , më s’i falem
Do të doja ëndrra , të ishte më e gjatë
Ëndërr më të bukur , s’kam për të parë më
Natë qe fillimi , në fund sërish natë
S’dëgjoj asnjë zhurmë , e nuk shoh asgjë
Por unë do të jem , gjithnjë n’udhëtim
Kjo rrugë e gjatë , kurrë t’mos mbarojë
S’do të ndalet kurrë , ky shpirti im
Si qiri i ndezur , pak dritë do lëshojë
28 / 4 / 2020
Rrahim Billa / Albania
Të gjitha të drejtat e autorit
janë të rezervuara