Dua…! – Perparim Dida
Dua…!!!
Bukurinë dua ti jap portretit tim të vrazhdë,
ta shfryjë fort të madhen brengë mbledhur.
Të mos jetë si vjeshtë me shi me t’zezat re,
çaste pranvere të ketë,me lule sërish çelur.
Nga agonia e më të ftohtit dimër dua të iki,
ta shtegëtojê dashurinë në rymën e ngrohtë.
Bashkë me dallëndyshe të kthehem sërishmi,
aty ku zemra ime di të rahë fortë e më fortë…!
Të ndjejë cicërima zogjsh si dashuri shtegëtimi,
e ato rahjet mbrenda shpirtit zogjve t’jua ndjejë.
Ku simfonitë e erërave çmenden,më flen shpirti
me oshëtimat e stuhive e dallgë magjike detesh…!
P@Dida.969.
Dua … !!!
Quiero darle belleza a mi retrato rudo,
para desahogar con fuerza el gran dolor acumulado.
No ser como un otoño lluvioso con nubes negras,
Momentos de primavera para tener, con flores floreciendo nuevamente.
De la agonía del invierno más frío quiero escapar
para migrar el amor en la corriente cálida.
Vuelve con la golondrina
donde mi corazón sabe latir cada vez más fuerte …!
Sentir el canto de los pájaros como el amor de la migración,
y esos latidos dentro del alma de los pájaros para sentirte.
Donde las sinfonías de los vientos enloquecen, mi alma duerme
con el rugido de las tormentas y las mágicas olas de los mares …!
P@Dida.969