Shoqes sime te shkolles – Eva Zoto

Dhuroni donacionin tuaj per mirembajtjen e portalit dhe per promovimin e poetit tuaj të preferuar.

Shoqes sime te shkolles

U takuam bashke si dikur
dhe nje kafe, pime per merak,
ne filxhan, kujtuam shoqerine
qe vitet s’e treten dot, aspak.

Ti, nje vajze e brishte plot buzeqeshje,
ashtu te kujtoj nder vite, shkuar
por dhe sot, qe te takova pas dekadash
asnje gje tek ti, s’kishte ndryshuar.

Me erdhe serish me hap te lehte
e nder sy, te ndriste nje mendim,
si dikur kur ishe maturante
mallin, ma shfletove me rrembim.

– Ah moj shoqja ime,enderimtare
sa kujtime fshehin zemrat tretur,
rrahjet, ne nje akrep ore pezulluar
ndersa une e ti, pime kafen heshtur.