Zvarraniku – Landri Xhemalaj
Zvarraniku
I mjeri ti për jetën tënde
Duke u zvarritur mbete përherë
Sa herë shikon dikë në këmbë,,trembe
E duke zvarritur fshihesh në ferrë
Që kur ke lindur duke u zvarritur
Kurrë njëherë su ngrite në këmbë
Tërë jetën mbete duke pritur
Të derdhësh helmin që ke ndër dhëmbë
Gjithë kohës mbledhur rri ,,,kulaç
Kokën mbi trup ,,me sytë djallëzore
Guxim nuk ke të dalësh jashtë
I ftohtë , i akullt, i mpirë, dëborë
Po ç’pret ti nga vetja,,o zvarranik??
Pret që bota të të adhurojë??
Babain dhe gjyshin si ke pas fisnik
Trashëgim të kanë lënë helmin në gojë
As soji yt ty s’të adhuron
Se me hile ja keni njëri- tjetrit
Nga mbrapa e hani shoshojnë
Traditë ua kanë lënë të vjetrit
Kur shikon të tjerët,luanë,drerë,kapronj
Cmira të zë,si helmi yt i zi
Tinëz afrohesh me dhëmbët e hollë
Të hedhësh helmin,si ti vetë di
Më kot mundohesh ,o zvarranik
Do të t’a shtyp kokën si përherë
Nga ty s’kam pasur kurrë frikë
Paçka se vjell helëm e vrerë
Si dem i fuqishëm jam,,o zvarranik
E gjoksin jetës i kam vënë
S’di në je gjarpër a zhapik
Kokën nën thundër ke lënë
Bukuritë e kësaj bote s’ke parë,,,kurrë
As dallgët e detit në furtunë
Tinëz del e ndërron lëkurë
E bashkë me helmin strukesh ,,nën gurë