Nuk urrej… – Landri Xhemalaj
Nuk urrej ,,
Nuk e urrej politikën
Po ata që e njollosin
Të vërtetës ja kanë frikën
E baltosin, e varrosin
Nuk urrej politikanët
Njerëz janë, si unë dhe ti
Urrej kush lëpin sahanët
I urrej, ,, kam neveri
Se për vendin ,më vjen keq
Kur e shoh të bërë copë
kur e shoh,tek vuan e heq
Kur e mjelin , si një lopë
Kur të bardhës i hedh baltë
Ta njollosësh,ta bësh pis
Është një zot që sheh nga lartë
E ta shkruan ,mbi kurriz
Kur të zezën do ta shplash
E ti hedhësh njëqind ngjyra
Bën zullumin më të trashë
E zezë të bëhet fytyra
Ca më thonë që je i çmëndur
Ik,braktise atë vënd
Për këtë vënd që më ka mëndur
Thellë në shpirt më djeg,më dhëmb
Ndaj s’urrej,si të urrej??
Atë gji që më dha sisë
Si ta lë ,po ku ta gjej
Këtë vend të perëndisë
Këto maja,këto brigje
Ku mësova emrin tim
Ku mu hapën zemrës shtigje
E shpërtheu si një burim
K’tu i thonë nënës ,,”nënë”
Ujit ,,”ujë,”,e detit ,”,det”
Ku u rrita ,hodha rrënjë
E s’më shkul asnjë tërmet
Ç’të urrej ??,qumështin e gjirit??
Atë gji që kullon dritë??
Qumështi nënës ,që dha birit
Të mallkon ,e të zë sytë
Ndaj e dua vendin tim
Me gjithë çka,nuk e urrej
Domosdo do vijë një ditë
Lulet bukur do shpërthejnë !!
21/12/2031