Se jeta, nuk është vetëm një ditë dhe umë nuk i kursej çastet që jetoj – Ilmi Cani
….se jeta, nuk është vetëm një ditë dhe umë nuk i kursej çastet që jetoj. Jetoj intensivisht dhe intensivisht mendoj.
Ndonjë herë , më lodhen mendimet. Truri mi rikthen në suvenire. Mendoj se mendimet, nuk humbasin. Edhe të një sklerotiku të menduar.
Ço mendoj. Po mendoj po mendoj.
Pos mendimeve;
Kanë miwtë që si harroj.
Mendimet e mij, bjerren me kast.
Rikthehen me mallin e miqve në çast.
Mendoj se isha një trung i vjetër.
Një pemë; gati, e vdekur.
Vjen pranvera. Sërish vjen.
Pemën e vdekur sërish e gjen.
Në lule e gjen.
Ky lulëzim pleqëror i thekëve plot polen.
Dërish poetin ; të lodhur mendimesh.
Në polen mendimesh e gjen.
Erth pranvera.
Sërish, vjen pranvera.
Mbi mendime të bjerra e gjethe të rëna.
Mbi mendime të bukura,
Si lulet shtatzëna.
Polen i pemëve;
Mendim i poetit;
Mbi manfime të bjerra e gjethe të rëna.
Lulëzojnë pemët.
Shpërndajnë polenin e jetës.
Lulëzojnë vargjet, mbi mendime të bjerra.
Mendimet; ripërtëritur vetvetes.
Si ai gjeth i kalbur;
Rikthen ritmin jetës.
Ju kujtoj sonte;
Tek pij kafe e dredh cigare;
Mendoj për mendimet që bjerrren;
Q s’ikin për fare.
Si nuk ikën vlerë e dashurisë.
Gdhendur në kujtesën
E në tharm të poezisë.
JU UROJ NJË NATË TË QETË E PA SNDRTALLA.