Jeta, mjalt e helm përzier…! – Musa Dushica
Jeta, mjalt e helm përzier…!
Në përplasje e sipër, sa andej këndej, kthinave të memorjes,
hapen njëkohësisht shumë dilema:
Të qash a po të qeshësh… përderi sa ngurtësia shkrihet në gaz, apo pëlcet në vaj, dhe krijon tablo zbavitëse në dehje e sipër, deri në alivanosje…mbytur mes dilemash Shekspiriane : “- Të jesh, a të mos jesh !?“… të duash a të mos duash !?
… Ia vlenë, a nuk ja vlenë…!?
Derisa vorbulla e njejtë rrokulliset tatëpjetës, duke mos kuptuar përgjigjien e qartë, njeriu mbetet po mbrenda mureve të enigmës, duke mos zbërthyer dot formulën komplekse, ashtu si dhe toka rreth boshtit të pjertë, në rrugën e saj të pa fund..!
Në rrotullim e sipër, befas të vie një zë:
– Mos do, të duash…!
Ti kthen kokën, po nuk sheh gjë
e…zëri përsëri të drejtohet :
– Vazhdo të mos duash, të duash,
nëse do të mos jesh i/e lënduar, edhe pse zemra shpesh herë, nuk do t’ia dij për arsyet e mendjes…
Megjithatë, jeta mbetet po ajo që është :
Me njërën dorë të ledhaton, me tjetrën të helmon…
Ajo, është mjalt e helm, përzier !!
Musa Dushica,
16 Qershor ‘22