“Mikja” – Agron Jashari

Dhuroni donacionin tuaj per mirembajtjen e portalit dhe per promovimin e poetit tuaj të preferuar.

“Mikja”

një “mike” kam pasur dikur,
që jeta e kish rrahur shpesh,
më thoshte, se unë i qetësoja dhimbjet,
se unë e rimbushja me shpresë.

pastaj një ditë, ajo “gjeti” lumturinë,
dhe më kurrë nuk u bë e gjallë,
asnjëherë më, s’më pyeti si isha,
në kisha gëzime, brenga a ndonjë hall!?

dhe pas një kohe, “mikën”,
e kish vrarë keq lumturia e vet,
dhe çuditërisht i kish kthyer kujtesën,
e shpejt adresën më kish gjet’.

• eh miku im i shtrenjtë, – më tha,
• mehlemi i plagëve të mia,
  a e di se tashmë kam vdekur,
  më ka vrarë dashuria!?

po e shikoja ashtu, pa folur,
dukej e humbur, e çorientuar,
po mendoja, çfarë epiteti meriton një njëri,
kur kujtohet për ty, veç kur e kanë poshtëruar!?

@gron.jashari