Nëse më kujton… – Sokrat Habilaj

Dhuroni donacionin tuaj per mirembajtjen e portalit dhe per promovimin e poetit tuaj të preferuar.

Nëse më kujton…

Kur të kem ikur, ti mos më kujto më,
Dhe kur të të jem fshirë, nga kujtesa.
Thuaj ç’të duash, se unë s’bëj dot zë,
Nuk ndodhë kurrë, që të flasë vdekja.

Me të tjerë njerëz, ti do të jesh nesër,
Nëse krejt rastësisht të vijnë kujtime.
Mos më kujto mua, si ikonë të vjetër,
Por kujto çastet, kur të fola pa lidhje.

Bjeri fare shkurt, veten mos e lodhë,
-Sado i fola, s’u ndreqë e s’u ndreqë!
Rri i qetë, ti nuk më ke asnjë borxh,
Mos kujto asgjë, që të ndihesh keq.

Fol ti për mua, s’ka kuptim pendesa,
Them dhembshurisht:-Fol shpenguar!
Mëkatet që kisha, nxirri nga harresa,
Po mos kujto çastet që më ke lënduar.

[ Sokrat Habilaj ]