Magjia e humbur – Sehit Beluli
Magjia e humbur.
Prit e prit të bjer nga qielli.
Po nga qielli nuk del gjë.
Sepse Tokës ja dha Zoti.
Prej andej do vij pa zë.
Nëpër ëndrra me premtime.
Nën një qiell Parajsian.
Pret me Zell e shumë besime.
Të vij Ëngjëlli të të marr.
Prit e prit moj Ëngjëllore.
Hapur flatra edhe kra.
Dhe pse mban ti kokën lartë.
Atë që prisjé nuk ra.
Ja se ç’thot’ dhe kjo Bibla.
Fjalë e Shenjtë e dal nga Zotë.
Te gjitha i paska ditur.
Parajsa ka zbirt në Tokë.
Po të mbaje kokën drejtë.
Edhe hundën pak të rënë.
Ëngjëllin që ti kërkoje.
E kishe patur në prërë.
Mbretëria e magjisë.
Mbështjell si Zogu në vezë.
Si Ai Plisi Ilirjanë.
Yll i pakapshëm do mbesë
Dhe në gjunjë gjunjëzohu.
Para Zotit të vërtet.
Mer ilaç dhe qetesohu.
Magjinë qe pate sta jep.
▪copyright reserved by Sehit Beluli dt 05/10/2020 ne Dukat Vlore Albania