Pleqëri e vetmuar një plagë e rënduar – Seit Paci
PLEQËRI E VETMUAR NJË PLAGË E RËNDUAR
Pashmangshëm po ndodh në tonën shoqëri
Ajo që askush se kish dëshiruar
Pleqëria përballet me të hidhurën vetmi
Peshë shumë e rëndë për pleqtë shtuar
E vështirë për të gjithë do ishte vetmia
Por shumë më vështirë për moshën e tretë
Kur larguar prej tyre është sot fëmija
Dhe nuk e dinë vetë sa do jenë në ktë jetë
Nuk e dinë se si do jetë dita nesër
I shohin e kuptojnë akrepat ngadalësuar
Kur s’mund të përqafojnë nipin dhe mbesën
Sepse larg shumë larg ata kanë shkuar
Për ilaçin përqafim ata kanë shumë nevojë
Më shumë se për çdo ilaç farmacije
Kur si i moshuar nuk din so do rrojë
Shtuar dhe një peshë e rëndë mërzitie
Mërzitia është e rëndë e rëndë për çdo njeri
Cilado qoftë arsyeja se nga ajo vjen
Por ata që mbi supe mbajnë dhe pleqëri
Përkulur në kurriz e dobët në zemër i gjen
Oh sa nevojë ata kanë pra kanë tani
Pas vuajtjes që patën në kohën e shkuar
Të shohin si kërcejnë në oborr e shtëpi
Nipërit dhe mbesat për të mos i harruar
Të shijojnë ëmbëlsinë se për të janë lodhur
Që brezi pas tyre në zemër ti kenë
Por të mërzitur përcjellin ç,’është duke ndodhur
Që në këtë moshë bashkë s’mund të jenë
E dinë që pleqërinë se shëron mjekësia
Tek zoti luten që njerëzit pranë ti kenë
Duke ditur që plakjen e shpejton vetmia
Luten e kërkojnë që vetëm të mos jenë
,,,,,,,,,SEIT PACI,,,,,,,,13 TETOR 2020