Esenca e jetes… – Sofia Bonjako
Esenca e jetes..
Esencen e jetes e gjen mbas stuhive
E gjen aty ku,as ti nuk e prete
E gjen kur shpirti yte,eshte perdhunuar ne thelpinjte e zjarrta
Aty ku kerkon te shpetoshe,e jetosh
Nuk ka njeri,te mos ket kaluar nga tuneli i jetes
Te mos jete perplasur,me dallget e terbuara te detit te egersuar
Te mos kete fluturuar nga gezimet,mbi rete
Te mos ket peqafuar, e thithur nektarin nga bukurit e jetes
Nuk ka njeri te mos ket qare fshehur,e te kerkoj te sheroj plaget e thella
Njeriu ka forcen me te madhe shpirterore
Eshte ai qe rruga i shtremberohet,aty ku nuk e prete
Te drejtohet,aty ku shef greminen
Eshte ai qe lufton te dale,i pa llucosur nga balta qe e mbulone
Eshte ai qe gjen menyren, te dal ne drite
Me ankesa,me qarje,me qeshje,me shprese !!!
Eshte luftetar,e provokus i ndjenjave te tija
Di te gjej anen,akoma edhe ne momentin e fundit te jetes
Pamvarsisht,se jeta e ka robitur
Dhe ne castin e fundit,jep buzeqeshjen e duhur
Fitore,shkruajne syt e tij
Edhe perse zemer perveluar
E di qe kjo bote,e ka larguar
Buzeqeshja,i tregon vetmine
Sado qe mundohet,te fsheh realitetin
Si film i xhiruar,kalone momentet e xhades se lene mbrapa
Here te dritur si pasqyre
Here si rruga,me kalldrem te prishur
Dhe aty shperthen,frymarrjet e fundit
Aty le vezhgimin e polte
Mos qaj,mos u perul,por buzeqesh
Se jeta kjo eshte !!!
E ndertuar ne rrepinje,e ndertuar edhe siper ne qiell…
Sofia Bonjako..15..12..2020..Vlore…