Më fal baba – Fatmir Gjata
Më fal baba
Më fal baba që s’mund të jem aty,
në fushën që e deshëm aqë shumë
Të uleshim nën hije bashkë, të dy,
te fshati ku kalon ngadalë një lumë.
Aq gjëra kemi për të thënë e ndjerë,
sa nuk mjaftoi më një jetë e plotë
Dhe jeten ti e di, se kemi blerë,
por mbetëm qeraxhinj në këtë botë.
Dhe plaçkat na shëtiten nëpër dhera,
nëpër karvanë te ndalur në doganë
Vënë taksë për përqafim edhe të tjera,
në daç të shkojmë tek fshati për matanë.
Ndaj flasim pak minuta për çdo rast,
tani është bërë çdo gjë me një ekran
U plakëm hidhëruar dhe në trastë,
mbajmë vetëm mall e behemi kurban.
Flet për shtëpinë, për njerëz të pa harruar,
që prehen tek një kishë nën qiparis
Të shoh me zemrën thyer, pikëlluar,
po ikin një nga një gjithë pleqtë në fis.
Pastaj më sheh e qesh me lot në sy,
ne s’njohim moshë e kohën e bëjmë vetë
Paçka se të janë zbardhur flokë dhe ty,
por prapë je më i miri në qytet.
E s’di përse ca fjalë kthehen në varg,
më fal baba se s’jam me ty tani
E di që vitet shkojnë e mbetëm larg,
dhe të mungoj aq shumë, baba, e di.
Fatmir R Gjata