Tinguj shpirti – Fatmira Lazaj Milori
Tinguj shpirti
Ku je ?
përse nuk vjen , me mbrëmjen tok?
Shpirt’trazuari , nga helmi’ bardhë
po të nis’zemrën , që ta kesh shok ,
Në vënd të nënës , të më kesh pranë !
S’më gdhihej nata , të nisa frymën ,
Ledhatime nëne , të sillte , …po , ku ?,
Një pjano dëgjohej , me tinguj të thellë …eh ,
Mos vallë , je ti , mos vallë , jam unë ?
Vrapoje natën , dhe mos të kesh dritë ,
Se diell , që , hap shtegun , je ti vet ,
Nga çasti në çast , pres të kalosh pragun ,
E , të më thërrasësh : si flisnim nga herë !
Kur unë më , mos‘të jem në jetë ,
Për ty do ngjallem , sa herë të vdes ,
Për ty do vdes , sa herë të duash ,
Përdorma shpirtin …veç ti , të mos vuash!
Do të ndjek mbas , në çdo agim ,
Pse , shpirtin’shite , në rrugët pa kthim ?
Ti eja tek nëna , kthehu përsëri ,
Ti ngjitemi jetës , siç dimë , unë e Ti !!
Kushtuar nënave që përjetojne dhimbjen e rënies së fëmijëve në vorbullat e jetës!!