Poezi për S’tërgjyshin tim ( Selam Danaj ) Progonat – Vladimir Danaj
Poezi për S’tërgjyshin tim ( Selam Danaj ) Progonat
Në Progonat në mal , mbi një maj guri ,
Fisi Danaj ndërtojë , themelet i vuri ,
Rrënjët e shtëpis fisi thellë i nguli ,
As turku e as greku nuk mundi ti shkuli .
Burrat dhe Gratë nëpër pyje lisi ,
Dielli me diej që ndrin gjithë fisi ,
Zjarr dhe flakë ka me shumicë ,
Të shkri akuj e të shkri ngricë .
Në djep të gurtë i kish lidhur nëna ,
Kangë labe u kish kënduar nga zëmra ,
E kish lindur zoti trima dhe bujarë ,
Gjakë në vetull s’të linin pa marrë .
Fjala e Selamit shkëlqente si Rubini ,
E dëgjonte ndalte zurmën dhe burimi ,
Kur dëgjonte ndalet luftën dhe armiku ,
Ishte vullkan fjala,sa shkrinte dhe çeliku .
Si yllë drite në qiell Selami e Sadiku ,
Fjalën si guri e besën si stërralli ,
Përmbi fusha në kodra dhe male ,
Në krahë të shqipes hodhën vënçe valle .
Në këta shkëmbinjë mprehën thikën ,
Kan shkruar fjalën e i kan vënë pikën ,
Kan shkruar fjalën në çdo dërrasë guri ,
Në Shqipëri janë Danajt një fis Flamuri .
Kam mall për ty,aty ku lumenjtë rrjedhin ,
E unë rendja pas tyre kur isha fëmijë ,
Dhe pyesja veten … ku shkon ky lumë ,
Dhe histotia e fisit Danaj është epafund .
Sot në gjuhën time shqip do të thërras ,
Anembanë të dëgjohet ,e le të buças ,
Të gjith do kthehemi dhe do vim te ti ,
Zoti e bekoftë fisin Danaj,bashk me nënën Shqipëri .
Vladimir Danaj 11/03/2021