Shpirti i njeriut – Rrahim Billa
Shpirti i njeriut
Shpirti i njeriut , s’mund të deshifrohet
Kaq i mistershëm , gjuhë që s’kuptohet
Mund të jetë i pastër , kristal e si drita
Apo i zi sterrë , e i egër si bisha
Si deti i qetë , det pa asnjë valë
E në çast tërbohet , stuhi…tetë ballë
Porsi pikë vese , që si argjend shkëlqen
Si aromë lulesh , që deh e ngazëllen
Në çast si vullkani , shpërthen gjithë flakë
Shkrumbon si rrufeja , e të shkakton plagë
Ndonjë rast si qelqi , plasaritet…thyhet
E plaga e shpirtit , zor të përtërihet
Është blerim i jetës , nga flaka pushtuar
Është një poezi , me vargjet pambaruar
Ndonjë rast i ftohtë , gjithë akull…kallkan
E krater në flakë , sikur është vullkan
Është një pentagram , i pa deshifruar
Me tinguj gazmorë , tinguj për t’vajtuar
Notat vetë shpirti , i mban gjithnjë fshehur
I shfaq krejt papritur , i shfaq papandehur
Është shpirt i dikujt , që të bën për vete
Për të kapton male , për të kapton dete
Për të në zjarr hidhesh, shpirti digjet flakë
E të plagos shpirtin, shpirtit i hap plagë
Shpirti i njeriut , një mister i gjallë
Është det i pafund , plot stuhi e valë
Është det trishtimi , det me pika loti
Gëzim që shpërthen , siç shpërthen baroti
Është një fshehtësi , përtej fshehtësisë
S’mund të deshifrohet , shpirt i njerëzisë
Në çdo skutë të shpirtit , dritë e mirësi
Gjithnjë ushqe shpirtin , se prandaj je njeri.
Janar , 2009
Rrahim Billa / Albania
Shk. nga lib. ” Vargje për jetën “