Rastesi… – Nexhi A Tahiri
Rastesi…
Kur te takova ate dite ishte nje rastesi.
Ishte nje dite me diell, por papritur nisio te bjere shi,
Une vrapova , vrapova ,as vete nuk kuptoja cfare ndjeja ne ato caste , por zemra te kerkonte , syte me lotonin nga emocioni , doja te flisja , te te shihja ne sy!
E kur te pashe prane meje :ishte rastesi,
Zemra e ndjente ate qe po ndodhte me mua, me ty.
Ishte dicka e shenjte, nje ndjenje e embel qe na lidhi
Si nje nyje e pazgjidheshme,e perjeteshme per ne te dy.
Kur dielli lind e ngrihet ngadale ne qiellin pakufi,
Na sheh nga lart ne te dy e me rrezet e tij na perkedhel e na perqafon me dashuri.
.
Dashuri qe na e solli nje rastesi.
Mbetem nje diell e nje re e lehte, e bardhe si nje shtellunge qe lundron ne qiellin blu, pa re,
E kerkon nje drite , nje enderr, nje dite ,
Nje zemer qe rreh , qe te kerkon ne pafundesi .
Ishte nje rastesi….