Shpresa që kurrë nuk vdes ! – Drita Haxhillari
Shpresa që kurrë nuk vdes !
Natyrë e bukur e vendit tim,
hapësirë,bukuri,bardhësi,
dhe jeta do merte kuptim,
nëse do kishim dashuri…
Asgjë s’është më si dikur….
asgjë nuk ngjan si më parë,
njerëzia bërë zemërgur,
mënjan’të ftohtë,të ndarë.
Teksa syri të sheh bardhësi,
mushkërit’ me ajër plot…
dilem’ në vetvete,për çudi,
kontur’ pa jetë kjo botë.
Kohë e largët,si ish atëher’,
kish ndërgjegje,ngrohtësi…
dimrin e kthenim n’pranver’
me buzëqeshje,me dashuri.
Pyes veten,eci e menduar,
realitet i mjerë,në trishtim,
përse kështu,të larguar..!?
veçmas,humbur drejtim..
N’zemra do ket’ngrohtësi,
një grimë dashuri vallë..!?
a do jemi si kjo bardhësi,
le t’mbajm’ shpresën gjallë!
© Drita Haxhillari.
Të gjitha të drejtat e autorit janë të rezervuara.
Dt.18.12.2021