Kish bërë një krim të rëndë – Ilmi Cani
Kish bërë një krim të rëndë.
Se kish vrarë një grua.
Pa asnjë pendesë, prej krimit u largua.
Iku përtej krimit.
U fsheh njëzet vjetë.
Njëzetë vjetë; u dënua në mungesë
Njëzetë vjetë;
Luftoi të mos vdesë.
Njëzetë vjetë
Heremit pa dashurinë;
Në mendimin sublim ;
Për të ngritur njerinë.
Iku larg krimit.
Iku pa pendesë.
Që dashuria;
Të rrojë e të mos vdesë.
Plot njëzet vjetë;
Baraz me dënimin;
Iu shmang krimit për të shmangur krimin.
Se kish vrarë një grua;
Në çast çdokush vret.
Gruan që deshi mbi veten e vet.
Ai e vrau e pagoi me jetë
Njëzetë vjetë e qau.
Ah! Lot i shkretë!
U përlot shungullueshëm;
Pranë varrit të viktimës në kthim.
Se loti; se dashuria;
Është dhe s’ është krim.
Kishin ikur njëzetë vjetë,
Jetë pa kthim.
Ishin djegur;
Gjithë letrat,
Që shkruanin për një krim.
Në shpirt si ish djegur
Mendimi sublim.
Ish bërë burrë.
Kish larë duart me çdo krim.
Kurrë nuk i lau duartë me dashurinë;
Me luftën sublime të ngrejë njerinë.
Të ngrejë vetveten përmbi gjithçka ish.
Që për dashurinë;
Vrasje të mos kish.
Asnjë bangë e drejtësisë njerëzore;
S’ mundi ta dënojë atë njeri.
Drejtësia njerëzore;
Mizore.
Pa asnjë vendim ligji;
Ish vetëdënuar.
Drejtësinë e të vetmit Zot, kish kërkuar.
Se përralla që ju them, e ka një sublim.
Se ka një krim.
Ka dhe një ndëshkim
Vetmohimi, është i vetmi krim.