Zgjimi – Agim Desku
Z GJ I M I
Si nuk u bana bjeshkë e Vrrinit
Mos më fjetë kurrë në shi as n’borë
Ndoshta kisha me qenë njëherë burrë
Sikur gjyshërit e mi mendje hollë
Në çdo kohë është kohë e zgjimit
Sot ose kurrë
Nëse edhe unë jam burrë
A s’na mjaftuan pesë shekuj gjumë
Dhe pse i harruam njëqind të ferrit
Që ç’na hedhën pranë syve në lumë
Ç’na tretën diku në Azi
Ca u bëmë botë pa kufi
Me ç’mall e lot i themi të dua atdheut
Sikur të mos ishim fare nipa të Skënderbeut
Të tjerët sikur na të kishin një Nënë Terezë
Edhe në fund të detit dritë kishin ndezë
E s’kishin lenë kufi pa thye
O kishin mbetur pa gjuhë perëndije
Dhe populli im a ka drejtë të jetoj i lirë
Jo i lidhur në këmbë e duar me zingjirë
Mos ma hedhni ma në sy Kongresin e Berlinit
As “paqën”e Shën Stefanit
Janë këto dy “Kuvende” famë këqija
Ku në tokën e shqipeve i bekuan të jetojnë
Stërnipat e Car Dushanit
Dhe dikush më thot se flas kot
Oo edhe jam rebeluar nga gjumi i dimrit
Por e vërteta dhemb dhe duhrt shëmb Murin E Berlinit
12 prill 2020 @gim DESKU