Kafja e mëngjesit – Shefqet Dibrani
Shefqet Dibrani
KAFJA E MËNGJESIT
Çdo ditë në ora tetë të mëngjesit
Ai porosiste dy kafe në filxhan
Pranë filxhanit të saj edhe pak dashuri
Ai priste atë dhe ajo erdhi
Pastaj ajo me qesëndi ia lëshoi sytë filxhanit
Kurse vështrimi i saj si puthja ra mbi sytë e tij
E atij si xixa stralli i përvëlohej e shkreta dashuri
Filxhanin e kafes ajo qetë qetë me duart e buta e mori
Pastaj e vuri pran buzëve të kuqe
Kurse buzëkuqi mbi filxhanin e kafes buzët ia pikturoi
Kundruall saj shkëlqente shikimi i tij që i lexohej në fytyrë
Veçmas atëherë kur ajo i puthiste buzët e filxhanit
Për një çast ai buzët e tij lëpiu dhe bëri sikur pak aromë kafeje rrufiti
Ajo filxhanin e kafes lëshoi me kujdes mbi tryezë
Sheqer i hodhi për ta ëmbëlsuar jetën e atij që i rrinte përball
Pastaj ajo kafen e zezë e zbardhoi me lotin e saj
Kurse përgjimi i tij i heshtur sikur i dha shkëlqimin e ri
Pasi ajo e pyeti natën si kishte kaluar dhe nëse atë e kishte ëndërruar
Ajo mori cigaren dhe shkrepësen në dorë
E ndezi cigaren e hollë siç ndizej dashuria e tij për të
Kurse fjongot e tymit bënë peizazhin e reve përmbi
Përsëri buzët e saj pigmentuan cigaren e bardhë
E cila digjej ashtu siç shuhej ai pran saj
Ajo thithte cigaren dhe rrallë fliste
Po shikimi i saj zhbirues atij ndjenjat ia nxiste
Ajo fikte një cigare ndizte një tjetër
Pak fliste më shumë përgjonte
Nuk dihet atë apo njerëzit që kalonin përball saj
Por dikur ajo hapi ombrellën pa thënë edhe një fjalë
Atë e puthiti duke ia vulosur buzët me buzëkuqin e saj
Ndërsa nga pikturimi atij faqet iu dalldisen si flakë
Shumë e ngazëlleu e puthmja e saj e cila e shtangu në vend atë djalë
Pas pak ai u këndell dhe shtrëngoi edhe ca kujtimin ndër duar
Lëpiu buzët rrufiti kafen e pastaj edhe ai shkoi…
St. Gallen, 07+07=14 ose 7 korrik 2014.