August 4, 2024
Dhuroni donacionin tuaj per mirembajtjen e portalit dhe per promovimin e poetit tuaj të preferuar.

B A R E S H A

Ecja malit kot më kot,
Nga mërzitja, nga nxitimi,
U bë vapë e u bë ngrohtë,
Humba udhën nga hutimi.

U shfaqën gardhet e stanit,
Qentë lehën në zinxhirë,
Doli bija e çobanit,
Ujë kërkova për të pirë.

Më mori, më futi brenda,
Nxorri një kusi me dhallë,
Mbuluar me fier tenda,
Gush’ e saj bor’ e bardhë.

Vështrimet u gërshetuan,
Nga dora i ra sapllaku,(1)
Mos, të lutem, tha hutuar,
Por vështrimin nuk e flaku.

Mos e mos, vetëm mos,
Unë heshta, vetëm heshta,
Të të bëj përshesh me kos,
A me qumësht, tha baresha.

Apo do kulaç me gjalpë,
A byrek me lakra mali,
Të të mbush një kupë mjaltë,
A një çetur me urlë stani ?(2)(3)

Mos e mos, tha përsëri,
Se vjen nëna nga mulliri,
Dhe babai mund të vijë,
Ik se po ikën dielli.

Filloi një fllad i kehtë,
U dëgjuan ca kumborë,
Ik më tha , ik shpejt,
Ik të lutem, u bë vonë.

I hodha dorën në qafë,
Ajo heshti, vetëm heshti,
Buk’ e dhallë më vu në trastë,
Dhe një palë çorape leshi.

Ika, më ndoqi nga pas,
Këmbët e saj aq të lehta,
Një puthje unë i dhashë,
Faqeprush u bë baresha.

Ajo ish si lule mali,
Vinte era trëndelinë,
Ushqyer me ajkë stani,
Ishte rritur në lëndinë.

Syt’e bukur gjithë dritë,
Në mëndjen time mbetën,
Ishin mbledhur perënditë,
Kur e ngjizën çobaneshën.

Mos e mos mbeti në mendje,
Zeri i ëmbël si cicërimë,
Nën hijen e asaj tende,
Unë takova dashurinë.

I premtova do vij prapë,
Kur të jem me pushime,
Por një vit ishte larg,
Ish një vit plot studime.

Mora rrugën për në fshat,
Edhe brodha nëpër male,
I kisha sjell për dhuratê,
Çantê e njê palë sandale.

Kërkova faqes së malit,
Nëpër gurë e nëpër shkrepa
Gjeta gjurmët e stanit,
Çobaneshën nuk e gjeta.

Nuk lashë vend pa e kërkuar,
Stan më stan e fshat më fshat,
Ndoshta ajo ish martuar,
Ndoshta kish mërguar larg.

Dhe çdo ditë nëpêr fletore,
Qëndisja fytyrën e saj,
Çobaneshën ëngjëllore,
Nuk do vdes pa e parë.

Vitet ikën dhe ajo mbeti,
Nëpër vargje, nëpër rreshta,
Dhe një palë çorape leshi,
Kam kujtim nga baresha.

Delo Isufi, botuar në librin e gjashtë me poezi “Tavolina e Rezervuar”

(1)Sapllak – Enë prej teneqeje, alumini, zinku etj., me vegjë, që përdoret për të pirë a për të marrë ujë a lëngje të tjera , dhallë, qumësht. (fjalë shqipe)

(2)Çetur -Enë e drunjtë në trajtën e një kupe me bisht, në të cilën mbajnë bulmet ose ndonjë ushqim tjetër; kupë e drunjtë. (fjalë shqipe)

(3)Urlë- Qumësht i zier me kripë që mbahet gjatë në napë ose në kacek, të cilit i hedhim herë pas here qumësht. (fjalë shqipe)

Shpërndaje në rrjetet sociale:
Porosit vide-poezine tende, kontakto => laberianews@gmail.com
WP2Social Auto Publish Powered By : XYZScripts.com