Po pres me më kërkue falje – Hyrije Jusufi
PO PRES ME MË KËRKUE FALJE
Kur dita zbardhë kërkoj një letër në tavolinë
,, rrugë të gjatë bëmë deri këtu ,,
Mbrenda diellit kam tharrë lotin ndër ditët plot lajka
E nata faljen nuk ma falë
Ma zë frymën kujtimi i saj
Sot bie shi
Mbrëmë më puthe sytë e falja peng
Dua të lehtësohesh nga ngarkesa që të ka t’kurrë supet ditëve
Flokun e ngjyrosë bora
Nga ndërgjegja që ta vodhi nata pa sy
Me buzëkuqet që prekë fryma jote
Të lutem
Kërko falje gjymtyrëve të copëtuara
Se nesër të kërkon falje koha e verdhë
Bashkë me zhgënjimin palëve rrathë
Në tavolinën e drejtësisë
Çekiqi vulos faljen me thonjëza
Jargë shkruajnë jetën pa emër , zhveshur
Të gjitha rrugët kanë një portë të hekurt
Unë e Akili mund të bëhemi shokë !
E vonë falja , koha u zgërdhi deri te gjykimi
Flasim me Zotin !
Më falë !