Të dashurosh një poet – Sokrat Habilaj

Dhuroni donacionin tuaj per mirembajtjen e portalit dhe per promovimin e poetit tuaj të preferuar.

TË DASHUROSH NJË POET

Tek ty, unë nuk vij fillikat, asnjëherë,
Po vij si dy imazhe, endur mbi çarçaf.
Ndoshta ndihesh keq, s’jam si të tjerë,
E lutu po deshe:-Mos më merr në qafë!

Të duash një poet, lodhje, vetëm lodhje,
Sa shfaqet engjëll, puthesh me gënjeshtra.
Ndërsa ti me mua, pate fat kur zgjodhe,
Nopran sa nuk thuhet, në jetë e në rreshta.

Dhe sërish në vargje, ty të dukem i huaj,
Se sheh dhe një tjetër që të bën të qash.
Të tundon inati? Si unë, nisë e shkruajë,
E merr hak tek mua, me imazhe grash!

Dua të vi vetëm, po mundohem më kotë,
S’mund të them një fjalë, fshehur nga ai.
Dhe sikur të doje, më të mirë s’gjeje dot,
Unë të kam të vetme, ti bën…tradhti.

[ Sokrat Habilaj ]