Fajtorë, pa faj! – Manushaqe Hoxha Laçi

Dhuroni donacionin tuaj per mirembajtjen e portalit dhe per promovimin e poetit tuaj të preferuar.

Fajtorë, pa faj!

Në fund të vjeshtës, një ditë në dhjetor,
kur trishtueshëm dimri po hidhte rrënjë.
Rrinte strukur dielli si lulja në dëborë.
Në ditët e zymta e netët pa hënë.

Nuk e di mëkatin, dënimin në embrion.
Në momentin e ngjizjes a në të tijin krijim.
Bota mjerisht u pushtua me koronë.
Globi u burgos, mbyllur në izolim.

Fillimisht dëgjuam ca pëshpëritje frike.
Nga virus korona toka po mbulohet.
Njerëzimi zbaton shumë rregulla e ligje.
Të zhduket ligësia, bota të qetësohet.

Të na dënojê kërkon, si fajtorë, pa faj.
Për shpirtrat e lirë nuk ka burgje jete.
Shtriji krahët qetësi e mbulo çdo skaj.
Të gëzojmë të gjithë, nga foshnjat në djepe.