Më balsamos…hesht! – Isuf S Hoxha
MË BALSAMOS…HESHT!
Dua të notoj në vargun tënd
me trego ku mban fshehur çelësin
në fijen e flokut,në dekoltenë e hapur
endem kalorës i magjepsur në poezi
të të vjedh buzëqeshjen ,
ta var si zile në buzën e vyshkur
s’dua vargu shterp të më mbetet
hua t’ia marr shikimin bebëzave
ta ndriçon fanar rrugën time,më thua i marrë jam
kam frikë poezia mos mbetet e verbër
më fal “mëkatin” mos t’i nis taborët
dua t’i marr tik-takun zemrës sate
sekondat e lumturisë të fillojnë numërimin
me jep çelësin të futem në oazën e vargut
dua të jem i burgosur në fortifikatën e pushtuar
lërmë aty më vër kokën në prehër
me përkëdhel me flladin e gishtave tu
jashtë të dalldisen retë e mbarsura
me balsamos në shtratin e poezisë
shhhhhh hesht, bletët po zukasin…