Bozhuret e Camërisë – Silva Alisa Xhemo
Bozhuret e Camërisë
Do celin lulet e gjakut
Lulet e kuqe të tragjedisë
Do celin përsëri lulet e gjakut në Camëri
Lule të kuqe vaditur me gjak
Me gjakun e njërzve pa faj
Me gjakun e njërëzve të tu
Me gjakun e njërzëve të mi
Në malin Bozhur të Camërisë
Ku legjenda janë thurur
Mbi trimat e trimëritë
Dy majat flamur
Sa krenare i rrinë
Tregojnë për popullin Cam
Për masakrën ku u prenë dhe u vranë
Për tokat që lanë pas
Për vëndin që me sy më se panë
Aty do celin lule.gjaku
Bozhure të kuq lule zambaku
Do lulëzoi manxurani
Do ngrohet shpresa e cdo cami
Të kthehet në vëndin e tijë
Ku jeta përsëri të nisi
Sa mall oh sa dhimbje
Asnjëherë njëri s’të braktisi
Me zor të.përzunë nga të tuat toka
Në Camëri ngeli
Përherë kthyer mbrapa koka
Një shpresë rri zgjuar
Kur do shkojmë vallë?
Në vëndin që u lindëm
Me sy më se pamë