Që nga ninullat… – Musa Dushica

Dhuroni donacionin tuaj per mirembajtjen e portalit dhe per promovimin e poetit tuaj të preferuar.

Që nga ninullat…

Sa isha fare i vogël, në djep
Ninulla, më këndonte, nëna
Jo, t’kisha shumë para në xhep,
Po të bëhesha trim, si zana…!

Sa u rrita pak, filloi gjyshja, të më
thërriste :
– Eja këtu, të ka gjyshja zemër…!
Dhe pa një pa dy, me përralla ia niste,
Me dëshirë që, kur të rritesha, të bëhesha në emër !

As gjyshi, nuk mungonte në këtë lojë,
Puna e tij ishte, t’më hidhte anekdota
Që për zgjuarësi, njeri t’mos ma kaloj
Ndër gjithë ata burra,që flisnin në oda !

Babi, pak më hijerëdë, më mësonte
lahutë e çifteli…
E më fliste për trimat e rrallë, të lirisë…
Në shkollë, mësuesi im, shkëlqësia e tij
Për rrënjët tona të lashta, të parahistorisë !

Musa Dushica
01 Dhjetor, 2021