S’të harroj vendlindje – Fetah Maliqi
S’të harroj vendlindje
Shumë shtete i kalova
Kudo që isha u përmallova,
S’të flet kush gjuhën tënde,
Mbete i huaj në ç’do vënd!
Por, mallin për vëndin tënd,
S‘ke të gjeshë askënd,
Fajsova vetvetën, pse?
S’jam në vendlindjën time.
Të shëtis, të flasësh i lirë,
Të qmallëm në vëndin tim,
Jo të jemi në vënd të huaj,
Ku të urren e s’të fletë njëri!
Mos braktisni vëndin tuaj,
Kjo aspak s’të ndihmonë,
Sa vështirë ëdhtë të përballoshë,
Vëndin e huaj të përqafoshë!
Sot shef gjëra të tmerrshme!
Të rinjë në këmbë kalojnë kufi,
Të lagur, lodhur pa gjumësi,
Sa do presim e presin me hy.
Fëmijët qajnë, sa të uritur janë!
Djersa nënave fytyrës u shkonë,
Askushi fare si dëgjoi!
Sa do zgjatë, rrugëtimi jonë.
Por, vetëm një mos të harrojmë,
Se loti nënave kur pikon,
Nga vuajtja, uria dhe varfëria,
Ka një peshë që nuk peshohët!
Të jemi optimistë rinia jonë,
Se një ditë do bëhet mirë,
Të kthehëmi te gjthë në vëndin tonë,
Atje, dheu i të parëve, lulët kanë aromë…!
11.02.22
Hamburg